فلوت flute
از سازهای بادی غربی، با سابقه‌ای بسیار کهن است. این ساز بی‌زبانه معمولا از جنس چوب ساخته می‌شود مگر فلوت‌های موزیک نظام که فلزی است و امروزه نقره‌ای و یا با روکش نقره ملاحظه می‌شود. انتهای بالایی فلوت (قسمت سر آن) بسته است و دهانی آن دارای سوراخی در سطح جانبی و پهلویی لوله است.
نوازنده فلوت از سوراخ کنار لوله (نزدیک سر) در آن می‌دمد و اصوات با کلیدهایی که بر روی لوله تعبیه می‌شوند، تنظیم می‌گردد. فلوت تنها ساز بادی ارکستر است که از پهلو نواخته می‌شود. انواعی از آن مانند فلوت آبک بسیار قدیمی است و اشکال آن بر حجاری کتیبه‌های سنگی کهن یافت شده. فلوت بوهم نیز فلوت جدیدی است که نام تکمیل کننده‌ی این ساز را به خاطر می‌آورد.
وسعت صوت فلوت مدرن رایج سه اکتاو است. با صوتی دقیق و قابل انعطاف جهت اجرای حالات. گرچه فلوت‌سازی غیر انتقالی است اما بعضی انواع انتقالی آن نیز ساخته شده است. مانند فلوت فا با نت‌هایی به فاصله پنجم بم‌تر و فلوت ر بمل که نیم پرده زیرتر از فلوت رایج است. فلوت در اجرای موسیقی ایرانی به علت‌عدم پرده‌های مخصوص این موسیقی مشکل آفرین است.
